Spökenkraam an Halloween

Also, wenn Du al maal nich weetst, wat Spöken sünd, denn hest Du lege Kaarten! För all „Nich-Utkenner“, för all Quitsches: Spöken sünd „Geister un Gespenster“. Un de hebbt Enn Oktober jo Hoochkonjunktur in de Straten. Dat weer an sik jo nich so leeg, wenn se dor man ok eenfach blieven wörrn: op de Straat!

Man nee, se mööt Di argern! Un dat mookt se just denn, wenn Du Di so recht schöön komodig op dat Sofa vör ´n Fernseher drappeert hest. So richtig fein fast un enig mit een feinen Tüüt Haribo. De wüllst Du Di maal günnen un dorbi glotzen! So´n feinen Film över Martin Luther un sien Reformatschoon. Dat is jo aktuell an den Dag!

Un Du sühst dor al de Schlottkark vun Wittenbarg, wo he de Thesen an de Döör rankloppen wüll un dor höörst Du ok al de Karkenglocken bimmeln.

Ach nee. Dat is jo Dien egen Döörbimmel.

Nu hest Du forts ok ´n These – nämlich de These, dat Du dor maal hen müttst. Is bestimmt wichtig an de Döör. Du schlorfst also hen, hest de Tüüt Haribo noch fein in de Hand un maakst apen.

Wat sühst Du? So´n paar korte, afbrakene Spöken un de holpert so´n Riemel vör sik hen, bi de sik meist gar nix riemeln deit.

Un bi jümehr holpern un stammeln schuult se jümmers so gediegen na Dien Haribotüüt. De een vun de Spöken löppt sogaar al dat Sabber över´t Kinn.

Ach nee, dat is opmaalten Sabber.

Aver Du büst an un för sik jo ´n goden Minschen un giffst maal Gas för so`n lütten Gummibär-Transfeer. Ut Dien Tüüt ruut un in de ehr Tüüt rin. Nu suust se to´n Glück wedder los.

Denn stickst Du Di sülvens noch `n Gummibäär in´n Mund, kiekst de Spöken eerst noch ´n beten achteran, maakst de Döör wedder dicht un kiekst Di wedder Luther sien Thesen vun´t Sofa ut an.

De seggt graad, dat de Karkenmann gegen den kathoolschen Aflass weer, dor bimmelt dat al wedder. Nochmaal so´n Spökenkraam. Ditmaal mit annere Spöken. Nu kriggst Du den Nadeel vun Aflass an Dien egen Liev to marken.

De laat en Spruch af un Du Dien Haribos! Aflass is doof! Luther harr recht! De Tüüt warrt jümmers leerer.

Un wo Du dor noch en beten över nadenken deist un Di argerst, bimmelt dat glieks en paar Maal achtereenanner. Jümmers datsülvige: Holperriemel mit Hänger un Ogen, de op Dien Tüüt in de Hand stieren doot.

Toletzt is dor blots noch een eenzigen Haribo binnen!

Den gifftst Du mit Dien groot, week Hart so´n lütten Butscher, de gor nix kann – blots groot luern. Dorför is de Spökelee nu ok vörbi.

Du settst Di hen un markst: all Haribos weg un keen Film keken! De spinnt je wohl dor buten!

Tokamen Johr maakst Du dat anners. Kööp al maal een Nevelmaschien, maak ´n Höörschleif vun „Hells Bells“ vun AC/DC un legg Di en Liekenkostüüm vun´n Allerfeinsten to. Dat een warrst Du antrecken, dat annere vör de Huusdöör anbringen. Un wenn dat denn bimmelt, denn rittst Du de Döör apen un bölkst dörch en Megafon „wuuuaaaahhh!!!!“

Schallst maal kieken, wat de leven Lütten birsen köönt. Sunnerlig de in´t Vörschoolöller.

Dien Haribos blievt dormit Dien!

Un denn maakst Du de Döör wedder dicht un fierst fein in Roh vör´n Fernseher Reformatschoonsdag. Dat geiht mit so`n Film över Luther un wie he sien Thesen an de Karkendöör nageln deit, allerbest. Un denn haalst Du Di noch wat to Drinken un seggst: „Proost Maddin! Op Dien Thesen un wat Du sünst noch so allens op´n Harten harrst!“